مثل مولانا که شمس خود بدید
تو همان شمس منی ای نازنین
خانه ای تاریکم و محتاج شمع
تا که نوری تابد از آن مه جبین
چند سالی همچو یک صیاد سخت
من پی صید تو بودم در کمین
عطر تو از گوشه ی دنجی مدام
بر مشامم می رسد ای یاسمین
من پی وصل تو بودم سالها
تا در آیم من به سلک سالکین
تو ربودی قلب من با ناز خود
مرحبا بر تو هزاران آفرین
من چه خوشحالم که تو مال منی
تو در آغوش منی ای بهترین
آخرش دیدم که قلبم دست توست
شکر گویم نزد رب العالمین